Η ουρογυναικολογία είναι μια εξειδίκευση της μαιευτικής / γυναικολογικής ειδικότητος που ασχολείται με τη διάγνωση και την αντιμετώπιση της ακράτειας των ούρων και των λοιπών παθολογικών καταστάσεων του γυναικείου πυελικού εδάφους.

Το πυελικό έδαφος είναι η περιοχή του σώματος που συγκρατεί στην φυσιολογική, ανατομική τους θέση την ουροδόχο κύστη, τα όργανα του αναπαραγωγικού συστήματος και το ορθό της γυναίκας.

Με Ποιες Παθολογικές καταστάσεις ασχολείται η Ουρογυναικολογία

Η ουρογυναικολόγια ως αντικείμενο έχει τη διάγνωση και αντιμετώπιση:

>  των διαταραχών της λειτουργίας της ουροδόχου κύστεως, με συνέπεια την ακράτεια (ακουσία απώλεια) ούρων,

>  των ανωμαλιών που προκύπτουν από τη χαλάρωση των μυών του πυελικού εδάφους, με συνέπεια την πρόπτωση των οργάνων της γυναικείας πυέλου (της μήτρας, της ουροδόχου κύστεως, του εντέρου),

>  των προβλημάτων του περινέου που ενδεχόμενα να εμφανιστούν μετά από ένα φυσιολογικό τοκετό.

 Συμπτώματα των ουρογυναικολογικών διαταραχών

Ποικίλα είναι τα συμπτώματα που αναγκάζουν μία γυναίκα να επισκεφθεί έναν εξειδικευμένο ουρογυναικολόγο, εξαρτώμενα από το αίτιο και τη σοβαρότητα της κατάστασης.

>  Αρκετά συνηθισμένες είναι οι διαταραχές της ούρησης, του τύπου της συχνοουρίας και της έπειξης (επείγουσα επιθυμία) προς ούρηση, με/ή χωρίς ακράτεια και η ακράτεια των ούρων από προσπάθεια (βήχας, φτέρνισμα, κατά την άρση βαρών κ.α.).

>  Το αίσθημα πλήρωσης ή πόνου στον κόλπο που επιδεινώνεται κατά τη διάρκεια της ημέρας ή κατά την αφόδευση και η ψηλάφηση από την ίδια τη γυναίκα μορφώματος που εξέχει από τον κόλπο αποτελούν επίσης συχνά συμπτώματα.

>  Πόνος κατά τις σεξουαλικές επαφές (δυσπαρευνία) και ακράτεια κοπράνων αναφέρονται σπανιότερα.

Αντιμετώπιση των ουρογυναικολογικών διαταραχών

Τέτοιου είδους διαταραχές, εφόσον αφεθούν χωρίς θεραπεία, μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρές για την υγεία επιπλοκές όπως: συχνές λοιμώξεις του ουροποιητικού με κίνδυνο για νεφρική ανεπάρκεια, αναπαραγωγικά προβλήματα, συρίγγια κ.α.

Οι θεραπευτικές παρεμβάσεις εξαρτώνται από το είδος του προβλήματος και την αιτία του. Οι θεραπείες διακρίνονται σε συντηρητικές και επεμβατικές εφαρμοζόμενες είτε μόνες ή σε συνδυασμό.

Α) Στις συντηρητικές κατατάσσονται:

1) η φαρμακευτική θεραπεία, κυρίως για τις περιπτώσεις ακράτειας λόγω υπερδραστήριας κύστης,

2) οι ασκήσεις των μυών του πυελικού εδάφους (Kegels) που μπορούν να βοηθήσουν ιδιαίτερα σε καταστάσεις με πρόπτωση των πυελικών δόμων και της ακράτειας από προσπάθεια, αλλά δεν θα διορθώσουν πλήρως το πρόβλημα,

3) ο βελονισμός, με σκοπό τη διέγερση των πυελικών μυών μπορεί να βοηθήσει ιδίως σε περιπτώσεις ακράτειας από υπερδραστήρια ουροδόχο κύστη,

4) οι κολπικοί δακτύλιοι (πεσσοί) χρησιμοποιούνται ειδικά σε περιπτώσεις πρόπτωσης με σκοπό την μηχανική υποστήριξη των πυελικών οργάνων. Εφαρμόζονται στο γυναικολογικό ιατρείο, μπορούν να αφαιρεθούν για καθαρισμό, αλλά δεν επιλύουν οριστικά το πρόβλημα.

Β) Στις ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΕΣ μόνιμες θεραπείες κατατάσσονται:

1) η χειρουργική επανόρθωση του χαλαρού κολπικού τοιχώματος (πρόσθια ή/και οπίσθια κολπορραφία) και πυελικού εδάφους (λαπαροσκοπική ιεροκολποπηξία),

2) η αφαίρεση του τραχήλου (τραχηλεκτομή) σε μέτρια πρόπτωση, ή και ολόκληρης της της μήτρας (υστερεκτομή) σε περιπτώσεις εκσεσημασμένης πρόπτωσης του οργάνου,

3) η χρήση ενέσιμων ουσιών (κολλαγόνο κ.α.) κυρίως για τις περιπτώσεις ακράτειας από προσπάθεια. Εκτελείται σπανιότατα στις μέρες μας,

4) η πιο σύγχρονη και απόλυτα επιτυχής χειρουργική αποκατάσταση της ακράτειας από προσπάθεια με την κολπική ταινία ακράτειας (TVT).